Terugblik Het wielerjaar 2024 was er een vol met hoogtepunten. Om het kalenderjaar met een positieve noot te eindigen, delen tien redacteuren van WielerFlits en RIDE Magazine hun persoonlijke hoogtepunten van het afgelopen seizoen. Wat maakten zij zelf mee? Welk moment was bijzonder omdat ze zelf aan het werk waren? Vandaag het verhaal van verslaggever Ties Wijntjes.

De rit is vanaf de start uiterst memorabel. Met een voorrij-auto en motards die het verkeer voor ons tegenhouden, mogen we profje spelen. Het dan langs de kant van de weg al in grote getalen aanwezige publiek juicht ons zelfs enthousiast toe.

Bijzonder zwaar is de rit niet, maar de wetenschap dat het peloton er een paar uur later overheen zal denderen, maakt het toch erg speciaal. Zeker als we in Troyes over de finish rijden. Het levert ook gelijk een nieuw perspectief op de koers op.

Zelfs in ons beperkte gezelschap wordt het door het omhoog waaiende stof al snel onoverzichtelijk, terwijl ik nog makkelijk mijn eigen lijnen kan rijden en gaten in het wegdek kan ontwijken. Op een relatief ontspannen gravelblike is dit nog prima te doen, maar voor de profs die er met 28 millimeter bandjes overheen denderen heb ik uitermate veel ontzag. Echter, aan het einde van de dag is er één gevoel dat nog veel meer overheerst: deze Touretappe is het levendige bewijs dat gravel niet louter een commerciële hype gedreven door fietsmerken en kapitalistische dogma’s is, maar dat het een levendig nieuw onderdeel van de wieler.