van deze tweedelige boekaanbeveling laat zien hoe Sean McMeekins boek “ ” de geboorte en groei van het communisme in de 19e en 20e eeuw weergeeft. In deel 2 erkent McMeekin dat de val van de Berlijnse Muur, het uiteenvallen van het IJzeren Gordijn, de ineenstorting van de USSR en een ongekende opstand tegen de CCP (Chinese Communistische Partij) op het Plein van de Hemelse Vrede, allemaal lijken op de laatste fase van de doodsstrijd van het communisme aan het einde van de 20e eeuw. Maar zoals nieuwe communistische avatars uit de 21e eeuw hebben bewezen, is die dood nooit ingetreden.

De auteur voegt eraan toe dat zolang de ambities van “sociale rechtvaardigheid” blijven bestaan, “een of andere versie van het communisme een brede populaire aantrekkingskracht zal behouden en jonge idealisten zal verleiden...

om haar zaak te bepleiten”. Ook oudere ambitieuze politici zullen, zelfs als ze niet geroerd zijn door dit idealisme, genieten van de controle die het hen geeft over zulke idealistische mensen. Op de koop toe lijkt het communisme alleen maar te sterven.

McMeekin onderzoekt in het kort de hedendaagse manieren waarop het communisme herleeft en hoe het hard op weg is om een “regeringssjabloon” te worden in gerespecteerde democratieën. Nee, het communisme krijgt geen vrijbrief. ” De schendingen van de mensenrechten in China hebben meer publiciteit gekregen.

Religieuze groeperingen zoals Falun Gong, de Oeigoerse bevolking en, meer recentelijk, dissidenten in Ho.