NASA's Voyager-missie zond ongekende en onverklaarbare beelden terug vanuit de ruimte. Een daarvan kwam in 1986, toen de Voyager 2 sonde - een van de twee Voyager-vaartuigen die de ruimte in werden gestuurd - langs de ijsreus Uranus reisde, een vreemde wereld die op zijn kant draait. Toen de missie passeerde, detecteerden de instrumenten sterke straling rond Uranus, maar vreemd genoeg vonden ze geen bron van energierijke deeltjes die deze stralingszones voedden.

Geen raadsel meer Decennialang was de waarneming onverklaarbaar. Maar nu niet meer. Uit recente analyse van de oude Voyager-gegevens is gebleken dat extreme zonnewind - een stroom deeltjes die uit de zon schiet - de omgeving rond Uranus heeft beïnvloed en de abnormale episode heeft veroorzaakt.

“Het ruimteschip zag Uranus onder omstandigheden die maar 4 procent van de tijd voorkomen,” zei Jamie Jasinski, een NASA-fysicus die het nieuwe onderzoek leidde dat is gepubliceerd in Nature Astronomy , in een verklaring. Magnetosfeer De onderstaande afbeeldingen laten zien wat er is gebeurd. Net als de aarde heeft Uranus een beschermende magnetosfeer - het gebied of de holte rond de planeet waar het magnetische veld zich bevindt (deze magnetische velden worden gecreëerd door stromen in de metalen kernen van de planeten).

Magnetosferen beschermen planeten tegen zonnestormen en zonnewind , maar worden samengedrukt door deze krachtige stroom van zonnedeeltjes. Toen de zonnewind de magnetosfeer van Uranus raakte, drukte de.