Een houten, asymmetrische boemerang. Daar lijkt het gladde stuk hout dat bioloog Martijn Schiphouwer meevoert in z’n motorboot nog het meest op. Maar in het water van de Maas, in het stukje grensrivier tussen Noord-Brabant en Gelderland, demonstreert Schiphouwer op een mooie najaarsavond de echte werking van dit ‘kwakhout’.

Met het bolle uiteinde maakt hij klokkende geluiden in het water. „Op dat clonken komen meervallen vaak af. Misschien denken ze dat de geluiden worden veroorzaakt door een soortgenoot of een prooi.

” Overdag is Schiphouwer werkzaam bij Ravon en doet hij onderzoek aan palingen. Maar op zijn vrije avonden haakt hij, als visliefhebber, graag aan bij collega-visbiologen van Wageningen Marine Research (WMR). Die doen hier bij Lith, rondom de waterkrachtcentrale en het aangrenzende sluizencomplex, sinds een jaar onderzoek naar een ándere illustere vis: de Europese meerval.

„Meervallen spreken tot de verbeelding”, zegt projectleider Jacco van Rijssel van WMR, die ook bij Schiphouwer in de boot zit. „Het zijn grote, intelligente toppredatoren. Ze kunnen met gemak twee meter lang worden.

Eerder deze herfst werd in de Waal een meerval van 2,46 meter gevangen, een record voor de Benelux. Maar hoewel we in de grote rivieren de afgelopen jaren het aantal meervallen zien toenemen, weten we nog weinig van ze. In hoeverre vormen ze bijvoorbeeld een bedreiging voor beschermde soorten zoals de paling? We steken in Nederland miljoenen euro’s in de bescherm.