In interviews met renners en managers van Visma-Lease a Bike was het al vaak te lezen en te horen: ‘Wout van Aert is onze natuurlijke leider.’ Hoe ziet hij zelf die rol? En hoe is hij gegroeid van een ‘vrome’ Kempense tiener tot de kapitein van zijn team, aan wie Jonas Vingegaard zich spiegelt? Vóór de nu dertigjarige Wout van Aert op zijn achttiende een groeischeut kreeg en zich ontwikkelde tot een totaalatleet, werd hij Woutje genoemd. Een tenger crossertje uit de Kempen, dat in een vijver met struisere leeftijdsgenoten meer kopje onder ging dan hem lief was.

Het karakter van de Lillenaar stond nochtans haaks op zijn liefkozende bijnaam. Volgens Daan Soete was zijn jeugdvriend, concurrent en latere ploegmaat ne vrome. Van Aert moet erom lachen als we hem de omschrijving voorleggen.

‘Da’s Kempisch dialect voor iemand die, voorzichtig uitgedrukt, assertief is. Of, iets sterker uitgedrukt, brutaal en arrogant. Assertief ben ik altijd geweest.

Een eigenschap die ik erfde van mijn ouders. Die zeggen ook wat op hun lever ligt. Ik vind het belangrijk dat ik als kopman zelf aangeef: ik zou de koers zo of zo aanpakken.

Dat is sterker dan wanneer een ploegleider dat zegt en ik knik. ‘Bewust arrogant of brutaal heb ik me nooit gedragen – al ervaarden sommige mensen dat misschien zo. Maar als er bij Telenet-Fidea (de ploeg waarvoor Van Aert in de jeugd en in zijn eerste seizoen als profveldrijder reed, nvdr) op training iets verkeerd ging en het was de fout van de p.