Het is net zo goed van toepassing op de Amerikaanse rentetarieven, en beschrijft wat we mogelijk gaan meemaken als een ongewoon grote golf van volatiliteit over de wereldmarkten beukt. De renteverhogingscycli van de Fed worden vaak geleidelijk uitgevoerd, in het beroemde "gematigde tempo" van voormalig Fed-voorzitter Alan Greenspan. Maar versoepelingscycli niet.

De geschiedenis laat zien dat renteverlagingen vaak groot, agressief en reactief zijn, omdat beleidsmakers gedwongen worden om achter de feiten aan te lopen en verwoed te reageren op schadelijke krachten die uit de hand lopen, zoals een recessie of een ernstige verstoring van de financiële markten. Of beide. Of anders gezegd, de economie beleeft praktisch nooit de fabelachtige "zachte landing".

In plaats daarvan staat ze vaak voor een noodlanding. En dat komt omdat achterblijven eerder een kenmerk van het Fed-beleid is dan een probleem. GESCHIEDENISLES Austan Goolsbee, voorzitter van de Chicago Fed, zei vrijdag dat het de taak van de centrale bank is om "stabiel" te handelen.

In een Fed-paper van mei getiteld "Lessons from Past Monetary Easing Cycles" werd geconcludeerd dat "succesvol beleidsbeheer waarschijnlijker is wanneer beleidsmakers vroegtijdig, spaarzamer en preventief handelen". Maar ondanks hun beste bedoelingen is de reactiefunctie van beleidsmakers zelden stabiel. Sinds 1990 heeft de centrale bank de rente 51 keer verhoogd en 46 keer verlaagd.

Dit lijkt misschien een beetje verrassend, aangezien de infla.