Zo bescheiden als zijn voetbalcarrière was, zo avontuurlijk zijn trainerscarrière. Als verdediger speelde Sven-Göran Eriksson altijd in zijn geboorteland Zweden, niet eens op het hoogste niveau. Maar als trainer reisde hij de wereld over en kende hij successen met onder meer Benfica, Lazio en AS Roma.

Later zou hij de eerste buitenlandse bondscoach van Engeland worden. Maandag overleed hij aan terminale kanker, heeft zijn familie laten weten. „Ik werd gezien als een hele gemiddelde verdediger, maar wel een betrouwbare”, memoreerde Eriksson in 2013 in zijn autobiografie Sven .

Op zijn 27ste stopte hij ermee. Eén van de redenen: hij zou het als rechtsback toch nooit ver schoppen. Na zijn teleurstellende voetbalcarrière gaf trainer Tord Grip hem direct de kans om als zijn assistent aan de slag te gaan bij Degerfors IF.

Grips ogen waren jaren eerder al op de jonge Eriksson gevallen. Vooral zijn toewijding en zijn denkwijzen over voetbal spraken hem aan. Dat kan een goede trainer worden, dacht hij.

Na een jaar ging Grip weg en werd de toen 30-jarige Eriksson plots hoofdtrainer. Met Degerfors IF promoveerde hij al snel, wat hem een overstap opleverde naar het grotere IFK Göteborg. Zo was Eriksson op zijn 31ste voor het eerst actief op het hoogste niveau in Zweden.

Zijn stijl: pragmatisch resultaatvoetbal, geïnspireerd door het Engelse voetbal. De onbekende Eriksson liet zijn team hoge druk zetten en ruimtes verdedigen in plaats van tegenstanders. Daarmee bracht hi.