Exacte, koele en strakke bewegingen van androgyne wezens scheppen een naargeestige sfeer in The Living Project , een raadselachtige game op internet. Daar zoekt een vader zijn dochter in een digitale odyssee. Jocic benadert haar hyperactuele thematiek intelligent, multidisciplinair en origineel, in We, Us and Other Games .

Pijn die genot en rust brengt – lastig concept voor de meesten. Robertson biedt meer inzicht in een duet met dubbelgangerpop. Anorexia, BDSM, automutilatie – het schuurt volop in Hunter (Mime & Performanceprijs 2024), dat ook volop intrigerende, gedurfde beelden biedt.

Onweerstaanbaar voor ontvankelijke geesten. De eerste familievoorstelling van de breakdancers trekt ook (klein-)kinderlozen die dol zijn op hun danshumor. In een staalkaart van kakkleuren trekken zingende of kringetjes blazende derrières, blokfluitende b-boys en drollige bonte ballen voorbij.

Heerlijk theater in grand guignol -stijl, clownesk en surrealistisch à la Peeping Tom en Jakop Ahlbom. De mens feest, rouwt, kibbelt en kust terwijl de wereld krakend instort. Het witte paard – een komisch talent – is superieur in z’n majestueuze onverstoorbaarheid.

Mooie kleine voorstelling tijdens Julidans. In Repertoire N.2 laten de Brazilianen Davi Pontes en Wallace Ferreira de kwetsbaarheid van hun naakte, bruine lichamen transformeren tot krachtig protest, en confronteren het hoofdzakelijk witte publiek met de eigen (gekleurde) blik.

Ongemakkelijk, sterk. Zestien dansers bewegen in be.