De bittersinaasappelbomen ontbreken en het kan nog tien graden heter, maar verder zou je je er bijna écht wanen in het zonovergoten Utrecht: Sevilla. De Andalusische hoofdstad vormt dit jaar het thema van het Festival Oude Muziek. Overal hangen de affiches met weelderige sinaasappelranken en Moorse raamposten.

Tien dagen lang klinkt op meer dan dertig locaties door de hele binnenstad muziek van het Iberische schiereiland, waarvan Sevilla ooit het welvarende centrum was. Dat duwt de programmering qua tijdvak in een wat strakker afgebakend keurslijf dan andere jaren. Hoor je op het festival normaal een brede muzikale waaier van Middeleeuwen tot pakweg Mendelssohn, dit keer is er veel ruimte ingericht voor klanken uit de Renaissance.

Sevilla beleefde zijn hoogtijdagen namelijk in de zestiende eeuw, toen Amerika even daarvoor ‘ontdekt’ was, en al het Spaanse verkeer met de Nieuwe Wereld via de handelskamer van Sevilla verliep. Na Londen, Parijs en Napels werd het de grootste stad van Europa, en de rijkdom bracht een levendige muziekcultuur met zich mee die in deze gouden eeuw zijn top bereikte. Componisten uit de Sevillaanse ‘renacimiento’ lopen deze editie als een rode draad door Utrecht.

Namen als Cristóbal de Morales (ca. 1500-1533), Francisco Guerrero (1528-1599) en Alonso Mudarra (ca. 1510-1580) knopen op de warme festivaldinsdag uiteenlopende concerten aan elkaar.

Uiteenlopend, want in schaal en opzet zijn dit jaar de contrasten wel onverminderd groot. Wie al vo.