In het werk van de twee jonge ‘huismakers’ van het Haagse theater en dansproductiehuis Korzo hanteert de een zijn choreografisch penseel zelfverzekerder dan de ander, blijkt uit de double bill met een ouder werk van Rutkay Özpinar en de première van Faizah Grootens. Met haar eersteling als huismaker richt Grootens de focus op de kracht van kwetsbaarheid. Afgaand op het gedicht van de Curaçaose Nathania Engelhardt, uitgesproken tijdens het door Evelien Jansen en Amber Veltman gedanste duet, gaat het daarbij vooral om de zachte kanten van de zwarte vrouw, die huilt, zwijgt en zich schaamt maar tegelijkertijd een bron van kracht is, draagster van het leven.

Hoe de zachtheid te behouden in een wereld die steeds verder verhardt, vraagt Grootens zich af in Tender Resistance . Die tegengestelde krachten illustreert ze direct aan het begin als Jansen, groter en in een donker kostuum, de in gebroken wit gestoken Veltman aan haar enkels ondersteboven houdt. Ook hun bewegingen contrasteren aanvankelijk sterk.

Die van Veltman druk, met impulsgedreven, soms bijna panische staccato-gebaren. Jansen daarentegen aanschouwt, handen in de zakken, die koortsachtige activiteit op haar gemak. Met de blikken op elkaar gefixeerd draaien ze onderzoekend, wantrouwig om elkaar heen, waarbij Veltman elke aanraking vermijdt door met een soepele rug ver achterover te wijken.

Als componist Michael Lampe de sfeer laat veranderen, komt er contact en synchroniseren de bewegingen van de twee danseres.