Een vijftienjarige mag op een avond in 1961 de auto van haar stiefvader lenen en rijdt Los Angeles in, over Sunset Boulevard. Grote avonturen wachten haar, zoveel is zeker; Cherilyn Sarkisian – haar biologische vader heeft Armeense roots – is een filmster zonder film. Haar schooltijd kwam abrupt ten einde omdat ze weigerde haar zonnebril af te zetten in de klas, bij wijze van hommage aan Audrey Hepburn als Holly Golightly, de heldin uit Breakfast At Tiffany’s .

Ze werd de klas uit gestuurd en keerde niet meer terug. Ze gaat acteerlessen volgen, is nu het idee, en een baantje zoeken, en zo snel mogelijk het huis uit. Thuis is het niet veilig of stabiel, nooit geweest ook; op haar vijftiende heeft Cher er al vele levens op zitten, met talloze woningen en vaderfiguren, ruzies en dronkenschap en eeuwige geldnood.

Momenten van geluk waren er ook, meestal gelieerd aan feestjes, cinema of muziek: als Cher op haar tiende met haar moeder Georgia een concert van Elvis Presley bezoekt, zweeft ze nog wekenlang op een „glimmende gouden wolk”. De avond waarop ze in de auto van haar stiefvader rondrijdt, krijgt haar eigen wolk voorzichtig vorm: die avond wordt ze in haar geleende auto scherp afgesneden door een witte Lincoln. Ze schrikt en scheldt de chauffeur verrot, totdat hij zijn zonnebril afzet: het is Warren Beatty, de vijfentwintigjarige rijzende ster-van-het-moment en zo „ dropdead gorgeous ” dat Cher knikkende knieën krijgt.

Ze accepteert zijn uitnodiging, volgt hem.