Abdelhakim (32) is een bijzondere verschijning in het team van Campus Installatietechniek. Hij vluchtte uit Libië voor de oorlog en belandde twee jaar geleden in een warm bad bij het Barneveldse bedrijf. Het is vier uur ‘s middags en de hulpmonteur heeft al een lange werkdag achter de rug.

Daar is echter weinig van te merken. Zijn handdruk is stevig, de uitstraling vriendelijk. ‘Noem me maar Appie of Abdu, net zoals m’n collega’s doen.

Want Abdelhakim is voor Nederlanders lastig om uit te spreken’, zegt hij in goed verstaanbaar Nederlands. Het is 2018 als Abdelhakim van Libië naar Nederland vlucht. Hij laat zijn ouders, broers en alles wat hij bezit achter om in het veilige, maar onbekende Europa een nieuw bestaan op te bouwen.

‘Dat was moeilijk, maar ik wilde niet meer in zo’n onveilig land wonen’, zegt hij. ‘Waarom ik voor Nederland koos? Op YouTube keek ik graag naar voetballers als Robben en Van Persie en Nederlanders leken me aardige mensen, geen racisten.’ Eénmaal in de opvang in Ter Apel is Abdelhakim vastbesloten om razendsnel te integreren, maar zonder de juiste papieren kan hij twintig maanden lang weinig uitrichten.

‘Dat was niet zo’n goede tijd. Ik zat daar alleen en mocht niet werken of naar school. Alles was anders: de taal en de cultuur.

Gelukkig kon ik wel wat vrijwilligerswerk doen: ik schonk koffie in een zorgcentrum en werkte als schoonmaker. Met behulp van Google Translate probeerde ik de Nederlandse taal te leren.’ Na drie .