Geen crisettes in de Brusselse regeringsvorming, geen grote clash de laatste weken zoals bij de federale regering. Er is gewoon helemaal ..

. niets. Politiek is de situatie nog net zo onuitgesproken als de avond na de verkiezingen.

De situatie zit muurvast. Er wordt wel gepraat. Dat wel.

Ook tussen de Nederlandstalige ‘formateur’ Elke Van den Brandt en de Franstaligen. Op zoek naar convergenties. Het pad dat bewandeld wordt, is nog steeds dat van een Groen-Open VLD-Vooruit-­meerderheid, aangevuld met CD&V.

De PS heeft zich intussen ook achter een soort van startnota geschaard van ‘formateur’ David Leisterh. Les Engagés was al mee aan boord. Om CD&V’er Benjamin Dalle over de streep te krijgen, wordt nog altijd gedacht aan een functie als regeringscommissaris.

Dat zou een soort regeling ‘à l’amiable’ zijn, waarbij Dalle bevoegdheden krijgt, en ook mee aan de regeringstafel kan aanschuiven. In het andere geval zou hij gevraagd worden om vanuit het parlement de ‘minderheidsregering’ van Van den Brandt te steunen. Dalle buigt echter niet.

Hij wil liever écht minister worden binnen die Brusselse regering. En zo zit de situatie dus muurvast. Dat is niet om vrolijk van te worden.

Politici beseffen te weinig hoeveel kwaad bloed dat zet bij de bevolking. Die verwacht resultaat na de verkiezingen. Boter bij de vis.

Een oud CD&V-politicus zei het onlangs zo op de radio: er is een periode voor de verkiezingen én er is er één erna. Die laatste is het moment .