We konden vorige week bijna van een mirakel spreken. Er was vijf maanden na de verkiezingen een opening in de formatie van de Brusselse regering. Een lichtpunt.

Een begin van een doorbraak. Open VLD gaat akkoord met een post als regeringscommissaris in de Brusselse regering. Dat is een mooie toegift, die in een klap de formatie aan Nederlandstalige kant uit de impasse kan halen.

Zelfs al moest daar nog op worden dooronderhandeld, het zou een stabiele meerderheid geven van Groen, N-VA, Open VLD en Vooruit. Vier partijen, vier posten in de regering. Maar het voorstel werd nog maar net op tafel gelegd binnen de Nederlandstalige taalgroep, of de PS veegde het al met één pennentrek van tafel.

De N-VA is voor de PS geen optie, zo liet voorzitter Ahmed Laaouej optekenen in L’Echo. Volgens Laaouej betekent de N-VA een bedreiging voor de hoofdstad. Want de nationalistische partij stelt voor om Beliris af te schaffen, de politiezones te fuseren, en wil van Brussel een ondergeschikt bestuur maken van Vlaanderen.

Laaouej herinnert er nog eens aan dat de N-VA in wezen een separatistische partij is die in fine de onafhankelijkheid wil van Vlaanderen. Intussen heeft Les Engagés zich alvast bij de PS aangesloten: liever geen N-VA in de Brusselse regering. Het maakt de puzzel van de Brusselse regeringsonderhandelingen er alvast niet simpeler op.

Even herhalen? De toekomstige regeringspartij MR wil niet van Team Fouad Ahidar weten, en PS en Les Engagés niet van N-VA. CD&V wil niet we.