Vooral Georges-Louis Bouchez wordt met de vinger gewezen voor de blokkage van de federale onderhandelingen. Waarom heeft de MR-voorzitter nog maar eens zijn been stijf gehouden? “De formatie eindigt om, tja, om wat eigenlijk.” Jarenlang al vormt Theo Francken de eerste medestander van Georges-Louis Bouchez binnen de partijleiding van N-VA.

Zelfs in ‘de periode van de verbittering’ – tijdens de deelname van MR aan Vivaldi – is dat zo gebleven. Terwijl Bart De Wever zijn telefoon niet meer wilde opnemen voor de ‘verrader’ Bouchez, noemde Francken hem zijn copain en een bekwaam politicus. Maar donderdagavond – terwijl De Wever zijn opdracht als formateur inleverde op het koninklijk paleis – krabde ook Francken zich, op X, eens verbaasd en teleurgesteld achter de oren: hoe is het in hemelsnaam zo kunnen mislopen met Arizona? De eenvoudige verklaring is dat MR-kopman Bouchez de voorbije dagen de gesprekken tussen N-VA, Vooruit, cd&v, MR en Les Engagés heeft gesaboteerd met zijn hardnekkig verzet tegen een meerwaardebelasting op aandelen.

Dat Bouchez karakterieel niet in staat is tot een moeilijk compromis. En al zeker niet als dit compromis Conner Rousseau (Vooruit) politiek ten goede kan komen. De twee kunnen elkaar al langer niet luchten.

De liberaal vindt zijn socialistische collega hopeloos over het paard getild door de Vlaamse media. Rousseau houdt Bouchez dan weer mee verantwoordelijk voor het teleurstellende bilan van Vivaldi. In een kritisch persberic.