DEN HAAG - 'Soms doet het leven pijn en daar word je heel verdrietig en boos van. Dat gebeurt, maar u moet ook beseffen dat dit niet kan.' De politierechter doet haar best om Boris een wijze les in te prenten voor ze tot haar oordeel komt.

Hij knikt om te laten zien: de boodschap is aangekomen. Dit is een verhaal in onze serie Bij de Politierechter . Boris is begin twintig.

Tot een jaar geleden niks op aan te merken. Maar dan overlijdt zijn moeder en gebeurt er ook nog iets in zijn omgeving waardoor hij gedoe krijgt met anderen. Hij wil er verder niet over uitweiden, maar het beïnvloedt zijn gevoel van veiligheid.

Van het verdriet om zijn moeder gaat hij drinken, vanwege het gedoe krijgt hij een vuurwapen. 'Dat maak je mij niet wijs', zegt de rechter. 'Je krijgt niet zomaar een vuurwapen.

' Boris zegt van wel. 'Ik kreeg het om mezelf te beschermen. Blijkbaar vond 'hij' dat een goeie manier om mij te helpen.

' Wie die 'hij' was, gaat Boris niet vertellen. Maar goed, hij had dus dat pistool gekregen, een zogeheten glock. Tijdens een avondje stappen deze zomer had hij dat ding meegenomen.

Volgens een getuige heeft hij het wapen midden in de nacht op straat uit zijn broekband gehaald en bij iemand in z'n buik gedrukt. 'Dat is niet waar. Ik weet van mezelf dat ik dat niet heb gedaan', zo reageert de verdachte.

De rechter zegt dat hij volgens de getuige erg dronken leek. Dat wil Boris wel toegeven. Dus helemaal zeker weet hij eigenlijk ook niet meer wat er is gebeurd: 'Misschien wa.