De prinses is een expert in het afschudden van beveiligers. Als ze op stap wil zonder gevolgd te worden door haar potige schaduwen, heeft ze een flink scala aan streken tot haar beschikking. Soms gaat ze het huis van een vriendin binnen, verwisselt van jas en hoofddeksel en verdwijnt daarna door de achterdeur naar buiten – de bodyguards die aan de voorkant staan te wachten in verwarring achterlatend.

Dan weer zet ze het in de smalle straatjes van de binnenstad op een fietsen, terwijl haar beveiligers enkel beschikken over een auto, die al snel vastloopt. Zijn dit de countersurveillance -trucjes van prinses Amalia in Amsterdam anno 2024? Nee, dit was het werk van haar overgrootmoeder Juliana, die in 1927 in Leiden was gaan studeren. Deze kroonprinses hoefde niet bang te zijn voor ontvoeringspogingen door de georganiseerde misdaad, zoals Amalia, maar ook een eeuw geleden kon iemand ‘van Duitschen bloed’ niet zomaar over straat.

Juliana wilde graag een ‘gewone’ studententijd, maar dat bleek in de praktijk onmogelijk. Het is een probleem waarmee haar nakomelingen nog altijd te maken hebben, zoals deze week bleek toen Amalia twee keer in het nieuws kwam. Ze is, zo berichtte zakenblad Quote begin deze week, lid geworden van het studentencorps in Amsterdam – een vereniging die vanwege grensoverschrijdend gedrag van haar leden kampt met een imagoprobleem.

Twee jaar geleden bevestigde de Rijksvoorlichtingsdienst nog aan de NOS dat de prinses had besloten „op dit moment�.