Het concert van The Haunted Youth in de Marquee was er één dat ik niet zo snel uit mijn systeem zal krijgen, en daar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn. Liveblog: Volg Pukkelpop vanop de eerste rij via de liveblog Uit goede bron (Joachim Liebens) had ik vernomen dat zijn mama er zou zijn, waardoor het voor Limburger Liebens en zijn Haunted Youth een dubbele thuismatch was. ‘Zenuwachtig,’ gaf hij toe, maar daar viel helemaal niks van te merken.

‘Don’t Look Back in Anger’ van Oasis als intromuziekje (hij knalt het ook weleens live in zijn set) en iedereen al aan het meezingen (en kippenvel op mijn rug) nog voor het begonnen was. Volstrekt niks tegen Tomas De Soete, maar wat jammer dat hij nog tussenbeide moest komen en The Haunted Youth niet naadloos in ‘Gone’ kon vallen – naar de overstromende Marquee te oordelen wist iedereen namelijk wel wat ons te wachten stond. Maar: wisten wij veel.

The Haunted Youth had zelf een intro gebrouwen en knalde aansluitend ‘Gone’ uit de speakers alsof het hun laatste nummer was. Een krop in de keel na amper drie minuten: in mijn geheugen vond ik niet zo meteen wanneer dát voor het laatst was gebeurd. Je moet maar durven om meteen daarna het tekst- doch niet zangloze nieuwe ‘Castlevania’ te brengen, maar in handen van The Haunted Youth klonk het nu al als een klassieker.

Liebens is het soort songschrijver dat een song geen seconde de kans geeft om in te zakken – altijd gebeurt er iets op het juiste moment, en m.