De uitspraak van de Raad van State in de zaak van Mikael, dat de jongen kan worden uitgezet naar Armenië , is een misslag. Dat zit zo: als bestuursrechter beslist de Raad van State of overheden de door diezelfde overheid gemaakte regels wel goed toepassen. Of de regels zelf wel deugen wordt niet beoordeeld.

De Raad van State is de hoogste bestuursrechter in Nederland dus beroep tegen beslissingen van de Raad is niet mogelijk. Alleen: de Raad van State oordeelt regelmatig over overheidsbeslissingen waarin niet-bestuursrechtelijke kwesties een rol spelen. Zoals in het geval van Mikael het kinderrecht.

De kindertoeslagaffaire heeft laten zien tot welke grote problemen de oordeelsvorming door Raad van State kan leiden. In essentie is de zaak Mikael vrij eenvoudig. De Raad van State noemt Mikael steevast ‘vreemdeling’.

Dat is naar normaal taalgebruik vreemd, zo niet discriminerend. Immers Mikael is in 2012 in Nederland geboren en getogen, heeft zijn basisschool met succes afgemaakt. Hij heeft geen enkele band met Armenië anders dan dat zijn moeder daar ooit vóór zijn geboorte vandaan is gekomen.

Hoe dan ook, in deze zaak is duidelijk dat de Armeense moeder geen recht heeft op asiel. Namens Mikael is een beroep gedaan op een bestaande regeling voor langdurig in Nederland verblijvende kinderen om een verblijfsvergunning te krijgen. Volgens de Raad van State gaat het in deze zaak om het vereiste hoe lang een vreemdeling zich mag onttrekken aan het toezicht van de vreemdel.