In 2016 ging de hashtag #chordgate viral op Twitter. In een video van de Amerikaanse nieuwssite Vox werd beweerd dat er in Mariah Carey’s kersthit ‘All I Want For Christmas Is You’ een ‘geheim akkoord’ zit, waardoor het nummer zo kerstig klinkt. Al snel werd die stelling onderwerp van spot onder componisten en muziektheoretici.

Het jazzy akkoord in kwestie – voor de doe-het-zelvers: Dm7b5, dus een halfverminderd septiemakkoord op D – bleek namelijk helemaal niet zo bijzonder: het duikt vaak genoeg op in muziek waarin de kerstsfeer ver te zoeken is, zoals Richard Rodgers’ ‘My Funny Valentine’, maar ook Justin Timberlakes ‘Cry Me a River’. En toch zit er een kern van waarheid in de stelling van Vox , al moet je er met een omweg naartoe denken. Een grote factor in waarom we een bepaalde sound ervaren als ‘typisch voor kerst’ is dat het christmassy by association is.

We krijgen een kerstgevoel bij bepaalde muziek, omdat we er alleen in december naar luisteren. Met Kerst luisteren opeens veel meer mensen naar Bing Crosby dan in de rest van het jaar. Naar ‘White Christmas’ bijvoorbeeld.

De Amerikaanse songwriter Irving Berlin schreef het in 1942 voor de musicalfilm Holiday Inn . Van veel van deze Tin Pan Alley -stijl songs voor film of theater hebben alleen de kerstnummers zich in het collectieve geheugen genesteld. Ze worden iedere december op de radio gedraaid en zitten nog steeds in onze playlists.

Ook al heeft de weelderig jazzy stijl van hun num.