Mijn gedachten gaan direct naar een race die Max Verstappen niet weet te winnen, Brazilië 2016. Hij wordt niet eens tweede, maar toch zien we in die race alles wat hem tot de unieke coureur maakt die Max Verstappen is. De Nederlander wordt derde, maar de manier waarop is wat de volgende dag de krantenkoppen haalt.

De hele race wordt onder drijfnatte omstandigheden verreden. Verstappen doet vooraan mee en weet grip te vinden op plaatsen waar anderen dat niet doen. Wie herinnert zich niet hoe hij Nico Rosberg buitenom inhaalt in de Senna S, welhaast alsof de latere wereldkampioen van dat jaar stilstaat? Natuurlijk, het zijn verraderlijke omstandigheden en ook Verstappen parkeert zijn RB12 bijna in de muur, maar met zijn goed ontwikkelde instincten laat hij op exact het juiste moment de rem los, waardoor de voorwielen op het allerlaatste moment grip vinden en bij de vangrails vandaan sturen.

Het ultieme huzarenstukje volgt echter na een strategische gok om nog één keer nieuwe full wets te halen in de absolute slotfase van de race. Verstappen valt terug naar de veertiende positie, maar dan begint het pas voor hem. Hij rijdt de ultieme inhaalrace en laat een ongeëvenaarde pace zien.

Links en rechts haalt hij mensen in, waaronder zeker niet de minste namen. Zijn opmars brengt hem naar P3, maar bovenal ook roem. Roem van de Braziliaanse fans naast de baan, die niet onder stoelen of banken steken dat het optreden van Verstappen hen deed denken aan hun grote idool, Ayrton Senn.