Behoefte aan Holocaust-educatie groeit, maar herinneringscentra piepen en kraken Vier herinneringscentra kampen met vergelijkbare problemen als voormalig Kamp Westerbork, dat afgelopen week de noodklok luidde vanwege financiële problemen. ‘Hier kun je het verleden nog voelen.’ redacteur geschiedenis en koningshuis Niet alleen voormalig Kamp Westerbork kampt met geldnood.

De vier andere herinneringscentra hebben vergelijkbare problemen, waardoor zij bijvoorbeeld hun educatiefunctie moeilijk op peil kunnen houden. Dat is saillant, want het huidige kabinet zegt juist meer te willen inzetten op Holocaust-educatie. De directeuren van de herinneringscentra stuurden vrijdag een brief aan de Tweede Kamer, die Trouw heeft ingezien.

De brief is ondertekend door de directeuren van voormalig Kamp Amersfoort, voormalig Kamp Vught, de voormalige strafgevangenis van Scheveningen (het Oranjehotel) en het Indisch Herinneringscentrum. Op deze plekken, met uitzondering van het Indisch Herinneringscentrum, heeft de terreur van de nazi’s zichtbare en onzichtbare sporen achtergelaten, aldus de brief. ‘Met het wegvallen van de eerste generatie oorlogsgetroffenen kan nergens zo indringend een brug geslagen worden tussen heden en verleden.

’ Maar juist deze organisaties ‘piepen en kraken’, licht Micha Bruinvels, directeur van Nationaal Monument Kamp Amersfoort namens de centra toe. “Met steevast een kleine vaste staf en veel vrijwilligers hebben óók wij een groot bereik én maat.