Bazart gaf niet de bisronde die een uitverkocht OLT Rivierenhof gisteren verwacht had. Iedereen had zich in het zweet gedanst bij ‘Goud’, toen Mathieu Terryn het podium terug opstapte en iets vertelde waardoor het OLT muisstil werd. Meningen te over wat Bazart betreft.

Hou ervan of spuw ernaar. Het staat in sommige kringen lekker stoer om te zeggen dat de band uit Brasschaat gevoelloze indiepop brengt. Maar wat Mathieu Terryn gisteravond in het OLT deed, verdient respect.

Je ziel blootleggen voor een feestende massa is allesbehalve evident. De frontman zocht naar woorden: “Het is de laatste maanden niet zo goed gegaan met mij, ik wil dat even meegeven.” Die gevoelens had hij omgezet in een fragiele song met als refrein: “Ik ben door ego overspoeld / ik leef over / over de rand.

” De drums, synths en blazerssectie bleven achterwege, dit was Bazart op zijn puurst. Met enkel Oliver Symons op piano en de falset van Simon Nuytten als begeleiding. Aan het slot schreeuwde OLT Rivierenhof het trio al hun liefde toe.

‘Denk maar niet aan morgen’ was de passende afsluiter. Ook daar bleef Terryn erg emotioneel: de handen in de haren en tranen in de ogen, terwijl iedereen hem toezong. Het was een heel apart einde van een concert dat grotendeels als een feest aanvoelde.

Terryn toonde zich andermaal de volksmenner, die iedereen opriep mee te dansen en te zingen. “Hier kan je zijn wie je wil”, knikte hij bij ‘Geef mij alles’. Dat bleek al een eerste aanzet naar zijn ei.