Niet waden door het moeras maar klassiek polderen Alexander Pechtold doopte zijn fractie tijdens de eerste Algemene Beschouwingen van Rutte II op woensdag 24 september 2013 . Dat startschot voor jarenlange constructieve oppositie van D66, was een van de redenen waarom dit VVD/PvdA-kabinet tot nu toe als enige deze eeuw de eindstreep haalde. Na de jaren Balkenende stond D66 er beroerd voor.

Door verschillende akkoorden aan te jagen in ruil voor steun in de Eerste Kamer, gaf Pechtold zijn club weer kleur op de wangen. En de rest is geschiedenis: D66 deed er weer toe en werd het fundament van de resterende kabinetten Rutte. De geest van Pechtold waart kortom rond sinds opvolger Rob Jetten vorig weekeinde op zijn congres aankondigde samen met CDA en JA21 te willen onderhandelen over minder bezuinigingen op de onderwijsbegroting in ruil voor de steun in de senaat.

Ook ChristenUnie en SGP schoven aan bij het overleg op de burelen van Geert Wilders’ PVV (de christelijke partijen hebben sowieso de smaak te pakken: eerder deze maand vormden ze al een bondje rond het belastingplan en de btw-verhoging op sport, cultuur en media). Het is voorwaar een monsterverbond: de coalitie heeft in de senaat 8 zetels extra nodig, deze onheilige alliantie onder leiding van D66 is goed voor 19 zetels. Dit enthousiasme van de oppositie is een gevolg van Pieters Prutsers: zowel de wegens een Greettweet opgestapte fiscaalstas Folkert Idsinga als Onderwijsminister Eppo Bruins hebben in de aanloop van hu.