Het bankje waarop ik even wil uitrusten is bezet door een man van mijn leeftijd. „Is het goed als ik bij u kom zitten?”, vraag ik. „Dat hoeft u niet te vragen”, zegt hij, „het is een openbaar bankje.

” „Natuurlijk”, zeg ik, maar ik vind het wel zo beleefd het te vragen.” Na een korte stilte draait hij zich naar me toe en vraagt: „Wat nou als ik nee had gezegd?” Ik: „Dan had ik gezegd: dit is natuurlijk wel een openbaar bankje.” Lezers zijn de auteurs van deze rubriek.

Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via ik@nrc.nl.