Michaela DePrince was een krachtige en charismatische ballerina met een indrukwekkend levensverhaal. Ze danste bij Het Nationale Ballet en het Boston Ballet. Op 29-jarige leeftijd is ze plotseling .

Een bladzijde in een dansmagazine was het begin van een droom om ballerina te worden. In een door oorlog verscheurd Sierra Leone vond de kleine Michaela DePrince, geboren als Mabinty Bangura, een plaatje van een meisje in tutu en op spitzen. Vanaf toen was dat haar doel.

Dat ze later ook echt balletdanseres zou worden, is vooral aan haar doorzettingsvermogen en grote talent te danken. Haar levensverhaal werd veelvuldig opgetekend, onder meer door haarzelf. Lees ook Duivelskind DePrince kwam in een weeshuis terecht nadat ze op driejarige leeftijd haar ouders was verloren.

Door haar huidaandoening vitiligo werd ze als duivelskind gezien. Toen ze door een Amerikaans stel werd geadopteerd, veranderde haar leven dramatisch. Al jong begon ze met dansen, maar ze vond het niet meteen leuk.

‘Ik haatte het! Er waren geen tutu’s, geen spitzen. We moesten alleen een beetje rondhuppelen,’ zei ze ooit in een interview in . Ze was goed in dansen, maar de danswereld maakt het haar niet makkelijk.

In de dominant witte sector was het een strijd om als danseres van kleur een plek te veroveren. De spitzen zijn altijd lichtroze, dus ze moest ze zelf bruin verven. Ze kreeg commentaar op haar bouw en haar manier van bewegen, maar ze zette door.

Dankzij haar talent kwam ze bij het Dance Theatre of .