Terwijl het aantal vluchtelingen dat naar Nederland komt, is afgenomen, draait de politiek om één kwestie: asielmigratie. In plaats van het land voor te bereiden op een mogelijk echte vluchtelingencrisis, die helemaal niet ondenkbaar is als de conflicten in Oekraïne of in het Midden-Oosten onverhoopt escaleren, wordt de opvang van de huidige aantallen asielzoekers verwaarloosd. Op de achtergrond speelt een hele andere strijd die veel dichter bij huis ligt: die van de man-vrouw verhoudingen.

En die strijd speelt op alle continenten, te beginnen in de VS. De machoman is terug van weggeweest. En dat verklaart mogelijk ook veel van de snelle veranderingen in het politieke landschap in Amerika en ook in Europa.

Natuurlijk gaat deze vergelijking mank in de details, maar toch zijn er vergelijkbare trends aan te wijzen. De presidentsrace in de VS is steeds meer uitgelopen op een genderstrijd: Trump wint royaal onder de mannelijke kiezers, Harris onder de vrouwelijke, zij moet zelfs haar best doen om de stem te winnen van zwarte mannelijke kiezers. De culture war lijkt steeds minder een ideeënstrijd over de toekomst van Amerika, maar te gaan over achterliggende thema’s zoals mannelijkheid en vrouwelijkheid, reproductieve rechten van vrouwen (abortus) en impliciet ook de man-vrouw verhoudingen thuis, op de werkvloer en in leidende posities, waar mannen steeds vaker achter het net lijken te vissen.

Het is vooral Trump die met deze ontwikkeling in zijn sas is. Hij weet zijn opt.