Toen Spijkerman ooit naar de commerciëlen ging tufte hij binnen de kortste keren in een ordinaire Porsche door Amsterdam-Zuid, maar daar lijkt Arjen Lubach me iets te slim voor. Geen idee of Jack die auto nog heeft. Ik hoop het niet voor hem.

Dertig rijden in onze binnenstad ziet er namelijk zo droevig uit, maar in een Porsche is dat ronduit hilarisch. Laatst zag ik een knalrode Ferrari over mijn grachtje slakken. Het was ook nog eens een dakloos exemplaar.

Achter het stuur een oude geverfde playboy met naast hem een zwoel kijkend botoxteefje op leeftijd met van die Donald Ducklippen. Een golfje medelijden sloeg door me heen. Zowel met haar als met hem.

Ik dacht: dat soort heeft toch een spiegel thuis? En kan die spiegel niet praten? Terug naar Lubach. Gezwicht voor de commerciëlen. Ik hoop zo dat hij met die Peter van der Vorst heeft afgesproken dat hij reclamevrij wordt uitgezonden.

Domweg omdat die blokken dodelijk zijn voor een satirisch programma. Wat mij bij menig collega in het verleden regelmatig is opgevallen dat die blokken vaak verschrikkelijk liefdeloos gestart worden. Soms gewoon midden in een zin.

We zullen het zien. Ik ga zeker kijken. Dat kan ook makkelijk want ik heb tegenwoordig alle tijd.

Wat ik met die tijd doe? Uitsluitend leuke dingen. Afgelopen donderdag heb ik bijvoorbeeld vierenhalf uur in de rij gestaan bij een nieuwe Efteling-attractie. Hartstikke gezellig.

Vooral omdat we met uitsluitend gelijkgestemden waren. Mensen die, net als ik, ook geen e.