Op het eerste gezicht was de Engelse archeoloog Colin Renfrew geen man van wie je zou verwachten dat hij de gebaande paden meed. Zijn degelijke kostuums, de stropdassen, het kalende hoofd met de haarkrans en het iets te grote brilmontuur gaven de indruk van een beetje stijve en steile Cambridge-professor. En dan zat hij als Lord Renfrew of Kaimsthorn ook nog in het Britse Hogerhuis – voor de Conservatieven.

Toch liep Renfrew, die 24 november j.l. op 87-jarige leeftijd in zijn slaap is overleden, graag voorop bij ontwikkelingen in zijn vak.

Tegenwind en discussie stelde hij daarbij op prijs. Om enkele voorbeelden te noemen: in de jaren zestig zorgde hij voor opwinding door aan de hand van toen recent gekalibreerde koolstofdateringen te stellen dat prehistorische megalieten in Engeland en West-Europa veel ouder waren dan gedacht. In die tijd werd Stonehenge (2300 v.

Chr.) nog vergeleken met, en iets jonger gedateerd dan de bouwwerken van het Griekse Mycene (1400 v.Chr.

). Eind jaren tachtig, begin jaren negentig ging Renfrew zich bezighouden met de oorsprong en verspreiding van het Indo-Europees. Daarbij probeerde hij de toen nog zeer uiteenlopende vroege geschiedenissen die archeologie, linguïstiek en DNA-onderzoek opleverden met elkaar te harmoniseren.

Per slot van rekening was er maar één verleden geweest, was zijn redenering. Renfrew, die zijn academische carrière voor zijn emeritaat als hoogleraar in Cambridge heeft doorgebracht, mocht zich ook grondlegger noemen v.