„Ik begrijp hier verdomme niets van, kurwa . Je zag er uit als een zwerver.” Op dinsdagmiddag 12 maart 2024 staat de Poolse coördinator van ForeignFlex, een in Oost-Europeanen gespecialiseerd uitzendbureau, te tieren.

Woedend is ze op Rafal Zukowski, een van de uitzendkrachten die verblijft in het logement in het Brabantse Cuijk. De 35-jarige Poolse arbeidsmigrant vertrok maandagmiddag misselijk en met pijn in zijn arm naar zijn werk op het distributiecentrum van Lidl in Oosterhout, bijna dertig kilometer verderop. Daar meldde hij zich bij de opzichter.

Die vond het onverantwoord om Zukowksi, die een vermoeide indruk maakte, de hele avond tussen de enorme schappen te laten werken. Zodoende moest hij die avond in de kantine wachten op het busje dat hem en zijn collega’s ‘s nachts terug zou brengen naar Cuijk. Een dag later is Zukowski daar nog steeds boos over.

De coördinator is ook boos: op deze manier krijgt ze het rooster niet gevuld. De Poolse vrouw heeft de wind eronder in de slaapvertrekken die aan de achterzijde grenzen aan het filiaal van het uitzendbureau. Ze stapt dinsdag herhaaldelijk de verblijfsruimte van de arbeidsmigranten binnen om Zukowski de waarheid te zeggen.

Zijn collega’s, die overdag in Cuijk blijven als zij avonddienst hebben, zijn zo geïrriteerd over het optreden van de vrouw dat zij opnameapparatuur hebben opgehangen, om haar geschreeuw vast te leggen. Die registreert de laatste uitval naar Zukowski. „ Kurwa [Pools voor fuck], kurwa .