Karl Meesters is concertorganisator bij Rien à voir en presentator van het VRT-programma Niks Te Zien, waar hij als slechtziende met bekende gasten op reis gaat. Hij schrijft tweewekelijks over zijn Brussel. “Zet je ergens neer, bestel een koffie, en laat het gewoon wat gebeuren.

” Dat was de raad van een van mijn beste vrienden, Lander Gyselinck. Het was eindelijk gelukt om met hem af te spreken door zijn drukke touragenda en hij vertelde vol enthousiasme over zijn reis naar Rome. Met de fiets.

Elke dag zo'n honderdtwintig kilometer. Van dorp naar dorp. 's Nachts ergens overnachten, en ‘s morgens dus een koffietje – en zien wat dat bracht.

Zijn woorden bleven in mijn hoofd hangen, terwijl ik in mijn eigen Italië zat: het klooster van de Rijke Klaren aan het Sint-­Goriksplein in Brussel. Ik was klaar om mijn eigen vakantie vorm te geven. Mijn vriendin, zelf buitenlandse, had besloten om haar familie te gaan bezoeken, samen met ons vierjarige zoontje.

Ik had deze keer gekozen om niet mee te gaan, en zo had ik opeens twee weken voor mezelf. Met enige jaloezie dacht ik na over de reis van Lander. Door mijn progressieve kegelstaafdystrofie – een aandoening aan het netvlies, met als resultaat een zwaar verminderd zicht – lukt fietsen niet meer.

Mijn centraal zicht is volledig weg, een enorme troebele vlek in het midden waardoor ik niet meer kan zien en het zou dus veel te gevaarlijk zijn om nog te fietsen. Als kind deed ik het nochtans vaak: erop uittrekken. Zonder.