Waar gaan je gedachten naartoe als ze afdwalen? Als ze afdwalen naar je diepste verlangens en doelen of naar onzekerheden en spijt, dan ben je niet alleen. Meestal denken we aan onszelf, niet aan anderen. Dit is geen morele fout – we zijn van nature op onszelf gericht – en dat is zelden in strijd met de mensen om ons heen die krijgen wat ze willen in het leven.

Maar als je ooit iemand hebt gekend die oprecht geïnteresseerd is in andere mensen, besef je hoe aantrekkelijk hun persoonlijkheid kan zijn. Ze lijken te weten hoe anderen zich voelen en weten precies wat ze moeten doen of zeggen om ervoor te zorgen dat anderen zich bijzonder voelen. Je zou kunnen denken dat dit een eigenschap is waarmee mensen worden geboren en dat je te verlegen of onhandig bent om een opbeurende, inspirerende aanwezigheid te zijn.

Mijn verhaal, dat nog in ontwikkeling is, bewijst dat we op dit gebied kunnen groeien. Als verlegen jongen keek ik op naar mijn sociaal bewogen vader, die altijd in gesprek raakte met vreemden. Op een keer nam hij me mee naar een supermarkt en liet me zien hoe makkelijk het was om met anderen te praten.

Hij daagde me uit om die vaardigheid in de praktijk te brengen door mensen gedag te zeggen of een praatje te maken. Het was eng, maar leuker dan ik had verwacht. Ik herinner me niet meteen dat deze ervaring mijn persoonlijkheid van de ene dag op de andere veranderde.

Toch werd het een belangrijke herinnering aan mijn kindertijd en een levendig voorbeeld van hoe ik din.