Ras El Hanout, dat zijn acteurs uit Brusselse volkswijken die uitdrukken waar zíj van wakker liggen. Ze raken zo een publiek dat zelden de weg naar de schouwburg vindt. Vrijdag viert het unieke gezelschap zijn vijftiende verjaardag met een feestavond in mineur.

“De kassa is leeg,” zegt artistiek directeur Salim Haouach. In de lokalen van La Crèche, de tijdelijke locatie van het gezelschap, is net een repetitie bezig van Sur la trace des Morisques , een stuk over moslims die zich moeten bekeren tot het christendom in het middeleeuwse Spanje. Het is maar een van de hernemingen die deze vrijdag op het programma staan tijdens het grote verjaardagsfeest in Novum, het voormalige théâtre Saint-­Michel.

Maar Ras El Hanout toert deze dagen even goed door Vlaanderen met een tweetalig stuk en doet ook de KVS aan. “Nederlandstalige theaters in Brussel openen zich veel meer voor de stad," zegt mede-oprichter en artistiek directeur Salim Haouach. U werkte bij Vanden Borre als manager.

Waarom die sprong naar een eigen theatergezelschap? SALIM HAOUACH: Met enkele vrienden voelde ik dat er een lacune was. De oprichting van Ras El Hanout bleek dan ook een belangrijke déclic voor het publiek. Plots stonden er mensen op de scène die Brussel vertegenwoordigden, mensen die je daar zelden ziet.

En die brachten verhalen die we niet vaak horen in het theater. Mijn zus Ihsane speelde bijvoorbeeld uit eigen ervaring een briljante en hoogopgeleide vrouw met hoofddoek, die nergens aan .