Amazone Kim Emmen blijft altijd koel, maar op de Spelen breekt ze toch even na haar foutloze rit

Kim Emmen buigt zich voorover en strekt haar armen. Ze passen met geen mogelijkheid om de sierlijke nek van haar paard heen, maar dat maakt haar niet uit. Net zomin als haar tranen haar deren, en het zweet dat door het witte overhemd onder haar oranje ruiterjasje heen dringt.

Imagine, zoals haar paard heet, heeft een knuffel verdiend. Naast de maisvelden van de eindeloze tuinen van het Château de Versailles stonden vrijdagmiddag paardentrailers opgesteld. Wie naar de landenwedstrijd van de springruiters wilde komen kijken, moest niet de fout maken zich te melden bij de poorten van het kasteel.



In plaats daarvan moest je helemaal achter op het landgoed zijn, bij de Etoile Royale . Vanaf de tribunes was het uitzicht over de Grand Canal , met helemaal aan de horizon het paleis van Koning Lodewijk XIV, majestueus. Zoals je dat vaker ziet in de aanwezigheid van vorsten en staatshoofden, was de sfeer op de tribunes eerbiedig.

Te late toeschouwers moesten wachten tot ruiter en paard klaar waren voordat ze op hun stoel mochten gaan zitten. Juichen gebeurde pas na afloop van elke rit, een aangetikte balk veroorzaakte niet meer dan een gefluister van teleurstelling. Tegen dit decor mocht de 29-jarige Emmen eerder deze week ineens haar debuut maken.

Ze was mee als reserve, na Harrie Smolders, Maikel van der Vleuten en Willen Greve. Tot Greve en zijn paard Grandorado woensdag niet in topvorm bleken te zijn, en bondscoach Jos Lansink besloot voor Emmen te kiezen. Zij maakte donderdag als tweede Nederlandse vrouw ooit haar entree in de rijbak tijdens de landenwedstrijd en deed dat foutloos.

Nederland mocht door naar de finale. „Voor veel mensen zal ze een openbaring zijn, maar wij kenden haar vakmanschap wel”, zegt Harrie Smolders over zijn teamgenote. „Kim blijft altijd met haar voetjes op de vloer.

Ze is hier niet om onder de indruk te zijn, maar om een medaille te pakken.” Vrijdag springen Emmen en Imagine als tweede combinatie van de equipe. Ze raken geen balk, ze finishen binnen de tijd.

Opnieuw geen foutje te bekennen. Applaus van het publiek. En dan, als ze de bak uitrijdt, wordt de anders zo koele Emmen emotioneel.

„Dubbel nul rijden, dan mag je zeggen dat je het goed gedaan hebt”, zegt ze later in de schaduw van de mixed zone. Maar dat is niet de reden voor haar tranen. „Het verhaal achter Imagine, ik denk dat iedereen dat wel kent, dat is wat mij emotioneel maakt.

” Dat gaat zo: Emmen is de huisamazone van Eric Berkhof, eigenaar van een van de grootste paardenbedrijven van Nederland. Berkhof is goed bevriend met het echtpaar René en Conny Viscaal, dat ook paarden bezit en Imagine heeft gefokt. René Viscaal overleed in januari 2023 aan de gevolgen van alvleesklierkanker, maar zei voor hij stierf tegen zijn vrouw: „Als je ooit hulp nodig hebt met de paarden, dan moet je Eric bellen.

” En zo ging het. Berkhof kocht de helft van de rechten van Imagine, en zo kwam Emmen aan haar paard. Terwijl Emmen dit vertelt, krijgt ze het opnieuw te kwaad.

Was dit ook voor René en Conny en Eric? „Ja.” Is het extra fijn dat het dan zo goed ging? „Klopt.” Dan valt het gesprek stil.

Nederland eindigt op de vreselijkste plek in de sport. Vierde, omdat de combinaties drie ruiters en hun paarden iets meer dan een halve seconde langer over hun ritten hebben gedaan dan de Fransen. Maakt dat Emmen dan nog iets uit? „Wat het is, dat is het”, zegt ze.

„Ik ben superblij met mijn ritten, en die laatste was gewoon heel speciaal.”.