Afstuderende Lara van der Poel presenteert haar werk op de Dutch Design Week: ‘Door de brand ontwaakt er een gevoel van saamhorigheid’

Na ongeveer vijf uur slaap, en met de ingrediënten voor mijn ontbijt nog in mijn rugzak (in plaats van in mijn maag), sleep ik een enorme banner de trap af. Samen met medestudenten wacht ik voor de deur van de Design Academy op de bus die onze spullen (voor mij zijn dat de banner, T-shirts en posters) zal vervoeren. We gaan naar Microstad, de locatie waar onze Graduation Show aankomende zaterdag geopend wordt.

Ik maak mijn ontbijt klaar, met het pak yoghurt, zak cruesli en een lepel uit mijn rugzak – en haal diep adem. Als de bus is ingeladen, pak ik de fiets naar Microstad – een imponerend oud kantoorpand, omgetoverd tot expositieruimte. Ik loop naar mijn plekje, in de bookshop op het binnenplein van de expositie, en begin met uitpakken.



Er moest nog van alles besproken en besloten worden met het curatie team: het wordt een lange week. Mijn stempels om visitekaartjes mee te drukken zijn wel aangekomen vandaag! Vanochtend werd Eindhoven wakker met het nieuws dat het Stroomhuis, een cruciaal cultureel centrum, is getroffen door een verwoestende brand. De woonkamer en de werkruimtes liggen compleet in de as.

Het is een plek waar velen – waaronder ik – werken en samenkomen. Bovendien zijn de ruimtes waar goede vriendinnen recentelijk zijn gaan wonen, niet meer te betreden. Tegelijkertijd komt de opening van de Dutch Design Week en de Graduation Show dichtbij en is het schakelen naar mijn afspraken van de dag.

Gisteren werd ik benaderd door Omroep Brabant om een interview op te nemen met een van de daklozen met wie ik voor mijn afstudeerproject heb samengewerkt. Mijn project heet Krijg de Klere . Als vrijwilligster bij een inloophuis voor daklozen heb ik een streetwear-merk opgezet dat de dakloze gemeenschap van Eindhoven verbindt met de lokale straatcultuur.

Dat doe ik door foto’s, die zij zelf maken met wegwerpcamera’s, te gebruiken als prints voor T-shirts. Er is een ‘koop-er-een-doneer-er-een’-model dat daklozen ondersteunt en hun foto’s verspreid. De dakloze die het televisie-interview zou doen verschijnt niet op tijd bij ’t Hemeltje, het inloophuis voor dak- en thuislozen.

Hij is in het centrum een sigaretje aan het roken: hij wil niet op televisie verschijnen vanwege zijn privacy. Om 9 uur sta ik weer bij Microstad, voor de puntjes op de i. Om 12 uur staat alles klaar.

Nu alleen nog visitekaartjes stempelen, mijn pitch oefenen en een outfit klaarleggen voor de officiële opening. Vanavond is het on-officiële openingsfeest voor de Dutch Design Week, in het Ketelhuis, met een live-performance van jaargenoot Mova BoRee Rijzinga met haar project Movement Matter . Met haar achtergrond in circus en handigheid met metaal heeft zij objecten gemaakt die mensen uitdagen om zelf te gaan bewegen: een soort circusachtige speeltoestellen voor jong en oud.

Na het magische optreden is ze razend enthousiast, met een brede glimlach gaan we dansen. Nog altijd met dat bakje van mijn maandagse yoghurt-ontbijt in mijn mandje, fiets ik naar de Graduation Show. Mijn ouders zijn onderweg om de officiële opening bij te wonen waar ook de award-winnaars bekendgemaakt worden.

Mijn project is genomineerd voor de Rene Smeets Award. Veel van de afgestudeerden hebben hun ‘afstudeermantel’ aan. Die mantel is het project Flock van Dora Heller Russell.

Zij heeft ons bij het afstuderen in juni een door haar gemaakte mantel geschonken. Hij symboliseert de reis die we hebben afgelegd als ‘class of 2024’. De stugge beige stof van de mantel heeft ze ook in een lange strook geknipt om de show mee te openen: alle bezoekers moeten de strook beetpakken en vooruit trekken.

Als een duizendpoot bewegen we door de expositie heen. Om 13 uur mag het publiek naar binnen en begint voor mij de test. Pitchen en praten: „Kan ik u iets meer vertellen over mijn project?” Al bijna direct voer ik leuke gesprekken en verkoop zelfs T-shirts.

Vrienden die ik ken van een uitwisseling in Oslo zijn vanochtend in Eindhoven gearriveerd. Ik dacht vandaag met hen op stap te gaan in de stad – maar ze waren enthousiast over de Graduation Show, en bleven daar. Dat komt goed uit, want het is lastig mijn werk alleen te laten.

Ik voer diepgaande gesprekken over dakloosheid, fotografie en maatschappelijk werk. Sommige van die gesprekken kunnen uitlopen op een uitnodiging, een kans die je wilt grijpen. Want wat als ‘trend forecaster’ Lidewij Edelkoort (de ‘moeder’ van de Design Academy en Dutch Design Week) net met jou wil praten, en jij staat er niet? Dutch Design Week is een uitzonderlijke week waarin alles en iedereen samenkomt.

Een week waarin de hele stad opleeft en een week voor kritische, inspirerende, uitdagende, en gezellige gesprekken. Een week waarin je niet overal tegelijk kan zijn en je slaapschema weer eens in de war raakt, maar je wil op alles ‘ja’ zeggen. We zitten vanavond bij Residency for the People, dé hippe designbar van Eindhoven.

We spelen een kaartspelletje en de tweede fles cider is besteld. Verderop op het terras zitten de curatoren van de show, mijn beste vrienden, oud-huisgenoten, tweedejaars-studenten, ervaren designers, mijn docent. Ik heb een diep gevoel van extase.

In de afgelopen vier dagen na de Stroomhuisbrand is er, naast een internationaal evenement, een sterke, lokale saamhorigheid ontwaakt in Eindhoven. De hele culturele gemeenschap laat zich horen. Er is een crowdfunding geopend om geld op te halen voor wat verloren is gegaan.

Rosa Hanssen, vriendin, klasgenoot en inwonende van het Stroomhuis zegt: „Zodra die brand er was en we in de brandweerwagen zaten om bij te komen, wist ik, je staat er niet alleen voor. De Stroomhuisgroep is hecht, gemotiveerd en actief en een deel van cultureel Eindhoven. Er is heel veel medeleven.

” Inmiddels is dat yoghurt-bakje wel uit mijn mandje gestolen..