Adrie van der Poel verkent WK-parcours Zürich: “Een halve Roche aux Faucons is lastig, de rest doenbaar”

Interview Adrie van der Poel zal er zondag niet bij zijn mocht zijn zoon Mathieu van der Poel erin slagen om in Zürich zijn wereldtitel te verlengen. Toch kon hij het niet laten om vorige week het parcours eens met zijn eigen ogen te aanschouwen. Die verkenning stemde hem hoopvol.

Adrie deelt zijn bevindingen met WielerFlits . Met zijn bedrijf organiseert Adrie van der Poel fietsevents in binnen- en buitenland. Op de heenweg van een van die toertochten in Italië, passeerde hij langs Zürich en besloot hij het parcours eens te verkennen.



Met kledij en zijn fiets in de wagen, kwam hij echter van een koude kermis thuis. “Het was slecht weer geweest in Zwitserland, de wegen waren zeiknat. Daardoor heb ik slechts een gedeelte van het plaatselijke rondje kunnen doen.

Met de auto, welteverstaan.” Al vrij snel in de ronde volgt het zwaarste klimmetje van de dag, de Zürichbergstrasse. “Die kon ik niet helemaal oprijden, want dat was eenrichtingsverkeer.

Dat was wel jammer, maar het zag er wel heel lastig uit”, vertelt Van der Poel senior. “Vergelijk het met een halve Roche aux Faucons. Op deze klim kruis je een aantal straten, waardoor het een soort trap is.

Dan vlakt het dus iets af, steeds is dat een meter of tien. Bovenop vlakt het helemaal af, tot 2 à 3 procent gemiddelde stijging. Daar kun je op kapotgaan in een van de laatste rondes na zo’n lange wedstrijd.

” ‘De sterkste rijdt daar weg’ “Wat dat betreft is dit WK-parcours wel slopend”, zegt hij. “De laatste keer dat ze dat klimmetje doen, is het op de top nog een kilometer of twintig tot de finish. Er liggen dus mogelijkheden om daarna nog iets recht te zetten of om een meerderheid uit te spelen in de eerste groep.

Ik denk gelijk aan de Slovenen met Primož Roglič, al is het jammer dat ze Matej Mohorič daarvoor zijn kwijtgeraakt. Alleen als het in de slotronde een man-tegen-man-gevecht is, dan zal het moeilijk zijn. Dan rijdt de sterkste wel weg op die Zürichbergstrasse, dan geldt het recht van de sterkste.

” Dan door na de tweede klim. Witikon is langer, maar wel minder steil. “Eigenlijk alles wat na dat eerste klimmetje volgt, is allemaal wel redelijk te doen.

Al is het ook te zien hoe de koers gaat op zo’n dag. Hoe is de concurrentie? En hoe ben je zelf? Ik heb er altijd wel in geloofd dat dit parcours voor heel veel renners doenbaar is. Alleen ben je afhankelijk van andere zaken.

Wat doet het weer? Hoe is het koersverloop? Dat zijn de bepalende factoren. Ik denk dat die zaken in het voordeel van bepaalde renners zijn. Dat geldt bij goed weer, maar ook zeker wanneer het regent.

” Iedereen heeft het over de Zürichbergstrasse en Witikon, maar vorig jaar koos Mathieu van der Poel niet voor de voorziene scherprechter. Diens vader denkt dat het nu ook elders kan gebeuren. “Na de aankomst ben je al na zo’n vier kilometer bijna boven.

Na die klimtoestanden is het veel draaien en keren. Positionering gaat dus ook belangrijk zijn. Er liggen ook aardig wat spoorrails.

Dat is wel iets waar je allemaal op moet letten en dat kost energie. Daarna rijd je door het buitengebied van Zürich. De asfaltwegen zijn goed en veel vluchtheuvels zijn weggehaald.

” Van der Poel denkt dat dit gebied mooie TV-beelden oplevert, maar ook dat het parcours lastig is. Hij doet wel nog een laatste uitsmijter. “Een parcours mag zwaar zijn.

Het is het WK. Maar ik vind wel dat de sprinters ook weer eens een kans verdienen. Dat zou verplicht moeten zijn: om de zo veel jaar een WK voor sprinters.

Dat is intussen al even geleden en ook de komende WK’s liegen er niet om. En dit WK ook niet. Al ben ik het ook eens met de lezing van bondscoach Koos Moerenhout.

Het eerste klimmetje is lastig, maar al de rest van de omloop is goed doenbaar.” MVDP als underdog Dat wil volgens Van der Poel niet zeggen dat veel meer renners dan gedacht kans maken op de wereldtitel. “Wat het belangrijkste is: er zijn met Tadej Pogačar en Remco Evenepoel twee uitgesproken favorieten, maar je hebt dit jaar wel gigantisch veel outsiders – tien tot vijftien man als je het mij vraagt.

Die twee hebben op de Olympische Spelen en in de GP de Montréal op hun gebied laten zien wat ze kunnen. Maar ja, je staat zondag gewoon weer aan de start met gelijke kansen. Alleen heb je wel Roglič, Marc Hirschi , de Denen die gevaarlijk zijn.

Dat biedt kansen.” “Een aantal landen kunnen een keer vanuit de underdogpositie koersen”, legt hij uit. “Mathieu ook, ja.

Maar daar bemoei ik me niet mee, dat is aan Koos. Maar van wat ik van dit parcours gezien heb, heeft Nederland wel echt een sterke ploeg opgesteld. Of Mathieu kan winnen? Ja, alles kan.

Maar je moet ook realistisch zijn. Als iedereen zijn gebruikelijke niveau haalt, dan gaat het misschien moeilijk zijn. Alleen is er altijd een kansje.

Ik ben er ook van overtuigd dat Mathieu aanvoelde dat als hij hier niet ver had kunnen komen, dat hij niet was gegaan. Maar hij is er wel.” Dat geldt niet voor zijn vader.

Die heeft in de aanloop naar het weekend in en rondom Siena een toertocht. Zondag is een reisdag richting de Mont Ventoux, waar hij het volgende event begeleidt. “Zürich ligt niet op de route.

Maar we zijn met een paar man in de auto, dus dan kunnen we via de iPhone de koers volgen. Mocht er iets lukken, dan genieten wij gewoon een paar dagen later, hè. Hij weet zelf wel dat wij hem op een andere manier supporteren.

Of Mathieu al is wezen kijken? Een of twee rondjes dit weekend zijn genoeg. Hij is niet zo’n parcoursverkenner”, lacht z’n vader..