5 sterren voor ‘schrijnende’ Netflix-serie Adolescence: ‘Laat iedere ouder in angst achter’

Adolescence opent met een huiveringwekkende scène: de dertienjarige Jamie Miller (Owen Cooper) wordt midden in de nacht uit zijn bed gehaald en gearresteerd voor moord. De kleine, tengere jongen plast in zijn pyjamabroek van angst terwijl agenten hem afvoeren. ,,Jullie zitten verkeerd!’’, schreeuwt zijn vader hen na.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Het antwoord ontvouwt zich in vier ijzersterke afleveringen. Iedere aflevering is in één stuk gefilmd - er zijn geen verschillende camerastandpunten, geen sprongen in de tijd. Als je bedenkt hoe geniaal en precies de timing moet zijn geweest om iedere aflevering met één camera te kunnen filmen, aan één stuk door, kan je niet anders dan onder de indruk zijn van Adolescence .



Maar misschien nog wel indrukwekkender is dat dit technische hoogstandje compleet in dienst staat van de serie. Er zijn geen cuts om je een adempauze te geven, geen ontsnapping uit de beklemmende realiteit van de Millers. De camera registreert, onverbiddelijk en compromisloos, en dwingt de kijker om alles te ondergaan.

Alsof de serie wil zeggen: kijk niet weg, dit is de werkelijkheid. Het is vooral de tweede aflevering die laat zien waar Adolescence om draait. De twee rechercheurs gaan naar Jamie’s school in de hoop meer grip te krijgen op zijn wereld en klasgenoten aan het praten te krijgen.

Wat volgt is een pijnlijke spiegel, een verhaal dat ons wijst op hoe de online wereld een broedplaats is geworden voor giftige ideeën. Centraal staat de invloed van Andrew Tate, een omstreden influencer die jonge mannen leert dat ‘echte mannen’ dominant moeten zijn en vrouwen ondergeschikt. Tate werd enkele jaren geleden gearresteerd voor mensenhandel en misbruik van minderjarigen, maar zijn video’s worden nog steeds massaal bekeken.

Adolescence toont hoe Jamie, net als vele andere jongens, in deze digitale onderwereld wordt meegezogen. En hoe ouders, docenten en zelfs de politie geen idee hebben hoe ze dit moeten tegengaan. Tekst gaat verder onder foto.

De meest hartverscheurende momenten zitten in de vierde en sterkste aflevering van Adolescence . We volgen een ochtend in het huis van de familie Miller, een jaar na de moord. Vader Eddie (gespeeld door Stephen Graham) is jarig en probeert samen met zijn gezin een normale dag te hebben – een onmogelijke opgave door oordelende buren, pesterijen en een confronterend telefoontje van Jamie.

Graham zet hier een ongeëvenaard optreden neer. In een aangrijpende scène trekt hij zich terug in Jamie’s oude kamer, pakt zijn knuffel en legt hem voorzichtig in bed. ,,Het spijt me, jongen’’, fluistert hij gebroken.

Zijn vertolking is intens, subtiel en diep ontroerend, een moment dat je bij de keel grijpt en niet meer loslaat. Dit is een serie die elke ouder in angst zal achterlaten. De Millers zijn niet zomaar een fictief gezin - ze zijn een spiegel voor iedereen die kinderen opvoedt in een wereld die steeds moeilijker te begrijpen is.

Adolescence is zonder twijfel een van de beste series van het jaar. Een confronterend en schrijnend drama dat je niet loslaat. Adolescence is nu te zien op Netflix.

Artikel afkomstig van Veronica Superguide. Meer van onze recensies lezen? Zoek hieronder een serie of blader door de artikelen..